Ακτοπλοΐα – Μεταφορές

Για μας η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία και οι μεταφορές αποτελούν κοινωνικό αγαθό, αποτελούν κομβικό στοιχείο για την βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών, την άρση της απομόνωσης τους, τη σύγκλιση τους με την ηπειρωτική Ελλάδα. Ταυτόχρονα οι ενδομεταφορές μπορούν να υποστηρίξουν αποφασιστικά την ανάπτυξη μιας κοινής νησιωτικής ταυτότητας, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ενίσχυση της κοινής δράσης και της δικτύωσης τοπικά και ενδοπεριφερειακά.
Με τις πολιτικές που ασκούνται μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι το αυτονόητο δικαίωμα για ανεμπόδιστη μετακίνηση ανθρώπων και προϊόντων δώδεκα μήνες το χρόνο τόσο προς την ηπειρωτική Ελλάδα, όσο και μεταξύ των νησιών, δεν είναι κατανοητό αφού οι νησιώτες χρησιμοποιούνται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αντί η ακτοπλοϊκή διασύνδεση να αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα, αυτή έχει παραδοθεί πλήρως στα συμφέροτα των εφοπλιστών, που λυμαίνονται μέσω των καρτέλ που έχουν συστήσει είτε τις γραμμές φιλέτο, είτε τις γραμμές δημοσίου συμφέροντος, μέσω συνεχώς αυξανόμενων επιδοτήσεων, σε βάρος των ελλήνων φορολογουμένων.
Προτείνουμε: Ένα ολοκληρωμένο σύστημα παροχής των αναγκαίων υπηρεσιών μεταφοράς που θα εκπορεύεται από ένα ενιαίο κέντρο επιτελικής διεύθυνσης, προγραμματισμού εποπτείας και ελέγχου.
Διεκδικούμε:
α) τη θεσμική κατοχύρωση ενός ελάχιστου δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου με ισχυρή ακτοπλοΐα με ταχτικές, προγραμματισμένες, γρήγορες και ασφαλείς συνδέσεις. Έτσι θα απαλλαγούμε από την ομηρία των διαγωνισμών των “άγονων” γραμμών και των γόνιμων εφοπλιστών.
β) τη δημιουργία ενός δημόσιου - κοινωνικού φορέα παροχής ακτοπλοϊκών υπηρεσιών, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τη ναυπήγηση ή την αγορά πλοίων. Η διαχείριση του συγκεκριμένου στόλου, είτε θα γίνεται από τον ίδιο το φορέα όπως συμβαίνει στη Φινλανδία, είτε θα αναθέτει τη διαχείριση ορισμένων πλοίων με leasing ή με προγραμματικές συμφωνίες στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει στη Δανία. Πρωταρχικό καθήκον του Φορέα θα είναι η εξασφάλιση της κάλυψης των λεγόμενων άγονων γραμμών και η ρυθμιστική του παρέμβαση συνολικά στο σύστημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Η ύπαρξη ενός τέτοιου δημόσιου φορέα δεν αποκλείει τη δράση ιδιωτικών εταιριών, οι οποίες θα πρέπει να υπόκεινται σε ένα πλαίσιο κανόνων που να ανταποκρίνονται στον κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών και στους κανόνες ασφάλειας.
γ) την αντιμετώπιση της ακρίβειας των εισιτηρίων με την καθιέρωση της αρχής του «μεταφορικού ισοδύναμου». Ίδιος ναύλος για ίσο μεταφορικό έργο. Ίση μεταχείριση πολιτών ανάμεσα στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.
δ) ασφαλή και προσβάσιμα λιμάνια σε όλα τα νησιά, σύγχρονες λιμενικές υποδομές που να συνδυάζουν την εξυπηρέτηση των επιβατών, την προσπελασιμότητα και τη σωστή χωροταξική κατανομή τους.
ε) ως έμπρακτη αναγνώριση της «νησιωτικότητας», θεωρούμε επιβεβλημένη την διεκδίκηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσθετων κονδυλίων για αγορά νέων ή και επισκευή πλοίων, κατά προτεραιότητα στα ελληνικά ναυπηγεία.
στ) κοινωνικό έλεγχο των αερομεταφορών με συνεχή βελτίωση των αεροπορικών υπηρεσιών για τα νησιά. Συνέχιση της πολιτικής των επιδοτούμενων δρομολογίων που κινδυνεύει από ενδεχόμενη συγχώνευση των Ολυμπιακών Αερογραμμών με τη Aegean. Απόκρουση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων των περιφερειακών αεροδρομίων για λόγους κοινωνικούς και εθνικούς.
ζ) ενθάρρυνση και ενίσχυση της χρησιμοποίησης πολλαπλών και συμπληρωματικών μέσων, όπως υδροπλάνα, ελικόπτερα, κλπ για την κάλυψη ειδικών αναγκών.