του Παύλου Ε. Χρυσαφίδη
Μελετώντας ένα από τα βιβλία του Ζακ Ελλυλ (εκδόσεις Νησίδες), σε κάποιο κεφάλαιο του αναφέρεται στη γενιά των πρώτων χριστιανών, που όπως υποστηρίζει, ήταν απόλυτα εχθρική προς την πολιτική εξουσία την οποία και θεωρούσαν κακή, ανεξάρτητα από την τάση της ή τις «συνταγματικές» δομές της.
Όμως το περιβάλλον των πρώτων χριστιανών βασιζόταν, για τη στάση του αυτή, στα λόγια του ίδιου του Ιησού. που έχουν φτάσει με τα Ευαγγέλια και σε μας και οι μελετητές τα θεωρούν πιθανότατα αυθεντικά.
Ένα από αυτά είναι το περίφημο «Δώστε στον καίσαρα ….».
Στην ερώτηση όσων πήγαν να τον παγιδέψουν, ο Ιησούς απαντά κάπως ειρωνικά «δώστε μου ένα νόμισμα» και αφού του το δίνουν (προφανώς ένα ρωμαϊκό νόμισμα της εποχής) ρωτά με τη σειρά του «Σε ποιον αναφέρονται αυτή η εικόνα και αυτή η επιγραφή;» Του απάντησαν το προφανές «στον Καίσαρα». Πρέπει εδώ να ξέρουμε ότι στην Ρώμη η προσωπική σφραγίδα πάνω σε ένα αντικείμενο ήταν σημάδι ιδιοκτησίας. Όπως ακριβώς στη Άγρια Δύση κατά το 19ο αιώνα η σφραγίδα στα ζώα, η οποία έδειχνε και τον ιδιοκτήτη του ζώου. Αυτό λοιπόν ήταν και το μόνο μέσον για να αναγνωρίζεται κάποιος και στον πολυσύνθετο κόσμο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Το ίδιο ίσχυε σε όλα τα αγαθά, ο καθένας έβαζε πάνω τους τη δική του σφραγίδα, βουλοκέρι κλπ ως αναγνωριστικό του. Στα νομίσματα η κεφαλή του Καίσαρα δεν ήταν διακόσμηση ή απότιση τιμής, ήταν η σφραγίδα που πιστοποιούσε ότι το χρήμα που κυκλοφορούσε στην αυτοκρατορία ανήκε στον Καίσαρα. Όποιος ήταν κάτοχος του νομίσματος δεν ήταν ποτέ ο αληθινός ιδιοκτήτης του (εξ΄ άλλου μόλις άλλαζε ο αυτοκράτορας άλλαζε και η εικόνα ). Η απάντηση λοιπόν του Ιησού ήταν απλή «Δώστε στον Καίσαρα αυτό που είναι του Καίσαρα». Είδατε το σημάδι του στο νόμισμα ; άρα είναι δικό του και να του το δίνετε όταν το ζητά.
Ο Ιησούς δεν νομιμοποιεί τον φόρο, δεν συμβουλεύει να υπακούει ο λαός στους Ρωμαίους όπως εντέχνως μας παρουσιάζουν σε ερμηνείες του γεγονότος. Αρκείται να παρουσιάσει κάτι προφανές, ότι του Καίσαρα είναι, ότι φέρει το σημάδι του.
Εκεί εδράζεται η εξουσία του και τα όριά της… Εκτός από τα νομίσματα η σφραγίδα του είναι στα δημόσια κτήρια, σε ορισμένους βωμούς …και αυτό είναι όλο.
Δώστε στον Καίσαρα ….άρα μπορείτε να πληρώνετε το φόρο, αυτό δεν έχει κανένα νόημα και καμιά σημασία, γιατί, αφού όλο το χρήμα ανήκει στον Καίσαρα, αν ήθελε να το κατασχέσει, θα μπορούσε να το κάνει. Έτσι το να πληρώνεις ή όχι φόρο δεν έχει ουσιαστική σημασία, δεν είναι καν αληθινό πολιτικό ζήτημα. Αλλά όλα τα υπόλοιπα στα οποία δεν έχει τεθεί η σφραγίδα του Καίσαρα δεν του ανήκουν. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στο Θεό. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η γνήσια αντίρρηση συνείδησης. Γιατί αυτό σημαίνει ότι ο κάθε Καίσαρας δεν έχει κανένα δικαίωμα πάνω «στα υπόλοιπα». Δεν έχει δικαίωμα πρώτα – πρώτα στη ζωή. Ο κάθε Καίσαρας δεν έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου, Ο κάθε Καίσαρας δεν έχει το δικαίωμα να ρίχνει τους ανθρώπους στον πόλεμο, ο κάθε Καίσαρας δεν έχει το δικαίωμα να ρημάζει και να καταστρέφει μια χώρα... Ο χώρος του Καίσαρα κατά τον Ιησού είναι πολύ περιορισμένος και μπορούμε στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΑ ΕΝΑΝΤΙΩΘΟΥΜΕ στις περισσότερες αξιώσεις του.
Μία δεύτερη ομιλία του Ιησού για τις πολιτικές αρχές, είναι η απάντηση του στη αξίωση της γυναίκας του Ζεβεδαίου που του παρουσιάζει τους δύο γιούς της Ιάκωβο και Ιωάννη και του απαιτεί να τους ορίσει να κάθονται, όταν αναλάβει τη βασιλεία του, ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά του. Ο Ιησούς μέσα στο όλο κλίμα ακατανοησίας που ένοιωθε ότι βρισκόταν τους λέει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα… και μετά προσθέτει το σημαντικό «Γνωρίζετε ότι οι ηγέτες των εθνών τυραννούν τα έθνη και ότι οι Μεγάλοι τα υποδουλώνουν. Δεν θα γίνει το ίδιο με σας. Όποιος θέλει να είναι μεγάλος σε σας ας είναι υπηρέτης».
Το προφανές και βέβαιο κατά τον Ιησού σύμφωνα με τα λεγόμενα του, χωρίς κανένα περιορισμό ούτε διαφοροποίηση, είναι ότι όλοι οι ηγέτες των εθνών, οποιοδήποτε και αν είναι το έθνος, οποιοδήποτε και αν είναι το πολιτικό καθεστώς, τυραννούν τα έθνη. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική εξουσία χωρίς τυραννία. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει πολιτική εξουσία που να είναι καλή, όταν υπάρχουν ηγέτες και μεγάλοι ! Έχουμε για μία ακόμη φορά την αμφισβήτηση της εξουσίας και ξανασυναντούμε εδώ μία ηχώ από ένα άλλο πολύ παλιότερο βιβλίο της Βίβλου τον Εκκλησιαστή «ο άνθρωπος κυβερνά τον άνθρωπο για να το κάνει δυστυχισμένο».
Πάντα σαστίζει κανείς όταν διαβάζει τέτοια λόγια, για το πώς η εκκλησία κατόρθωσε να οργανώσει ιεραρχίες, να στήσει ηγεμόνες και Μεγάλους στους κόλπους της…
Στην ζοφερή εποχή που ζούμε όπου ως επί το πλείστον τα λόγια του Ιησού έχουν ερμηνευτεί στις μάζες ως εντολή για υπακοή σε Ηγεμόνες και Δεσποτάδες και η ….. δικαίωση θα έρθει μετά θάνατον… δυστυχώς κατάφεραν να απομακρύνουν πολλούς από τη διδασκαλία του και το αληθινό νόημα της.
Πολλοί φώναξαν ακολουθώντας τη σκέψη πολλών φιλοσόφων το «ο Θεός πέθανε». Το βέβαιο είναι ότι δεν υπέπεσαν σε σφάλμα. Μόνο …άργησαν. Ο Θεός, δημιούργημα μιας διεφθαρμένης «εκκλησίας τους», ποδηγέτης της ανθρώπινης ελευθερίας, ήταν ήδη νεκρός …ήταν πάντα νεκρός.
Ο γιoς του, με απαλά και εξευρωπαϊσμένα χαρακτηριστικά, με μπλε μάτια, ξανθά μαλλιά και όμορφο δέρμα δεν θύμιζε σε τίποτα τον αραβοεβραίο ξυλουργό. Όμως ο ζων και σωτήρας Θεός ήταν και θα είναι πάντα παρών στις ζωές των καταδιωκομένων, των φλεγόμενων στη πυρά της κάθε «Ιεράς Εξέτασης», των πορνών, εκείνων που κατέφασκαν σε έναν αληθινό και ζωντανό δρόμο….
Αυτή είναι η φιγούρα του Ιησού, που πολλοί θα εορτάσουν την επέτειο της γέννησής του τα Χριστούγεννα. Ενός Ιησούς που συμπορεύεται με τους άπορους και τους παρίες μιας σκληρής και υποκριτικής κοινωνίας. Ενός Θεού που σίγουρα απουσίαζε από την πώληση των συγχωροχαρτιών, από τις ψυχρές και μηχανικές τελετουργίες, από τις σφαγές και τους πολέμους που έγιναν στο όνομά του.
Ενός Θεού που και σήμερα σίγουρα δεν συμπορεύεται με εκείνους που έχουν αγκαλιάσει τύραννους και δυνάστες και θησαυρίζουν εν ονόματι της λύτρωσης, ούτε με αυτούς που εξαπατούν μέσω των μίντια, των εκλογικών διαδικασιών, και μπροστά από την αγία τράπεζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου