Ως πρώτο και ουσιαστικό βήμα ενός καλύτερου συντονισμού της προσπάθειας οργάνωσης της αντίστασης και αλληλεγγύης των Σχολικών Κοινοτήτων (εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς) όλων των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Πάρου, μπορεί να χαρακτηρισθεί η συγκέντρωση αντιπροσωπειών από τα σχολεία του νησιού, που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης 20 Μαρτίου στην αίθουσα «Γιάγκου Αργυρόπουλου» Λυκείου Πάρου. Την πρωτοβουλία είχε η Σχολική Κοινότητα του Γυμνασίου Πάρου. Μετά από πρόσκληση του διευθυντή κ. Γουρδούκη Ηλία, εκπρόσωποι των σχολικών κοινοτήτων συζήτησαν το αν και πώς μπορούν να συνεργαστούν εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς, για να βοηθήσουν πιο οργανωμένα και αποτελεσματικά τους μαθητές, τις οικογένειές τους, αλλά και άλλους συμπολίτες μας, που εξαιτίας των βάρβαρων μέτρων που η τρόικα επέβαλε στη χώρα μας στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Για τον καλύτερο συντονισμό ορίστηκε Συντονιστική Επιτροπή. Ο ορισμός και συμμετοχή ενός αντιπροσώπου από κάθε σχολική κοινότητα είναι αναγκαία.
Οι στόχοι που μπαίνουν σ' αυτή τη φάση είναι:
Για τον καλύτερο συντονισμό ορίστηκε Συντονιστική Επιτροπή. Ο ορισμός και συμμετοχή ενός αντιπροσώπου από κάθε σχολική κοινότητα είναι αναγκαία.
Οι στόχοι που μπαίνουν σ' αυτή τη φάση είναι:
- Να συμβάλλουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, στη διασφάλιση των όρων μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης στους μαθητές μας, στις οικογένειές τους και ευρύτερα στους συμπολίτες μας (τρόφιμα, ρούχα, κ.ά.)
- Να τους στηρίξουμε όσο και όπως μπορούμε στον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη -και με την πρόσκληση ιατρών-, συγκέντρωση φαρμάκων, κ. ά.)
Η «Συντονιστική Επιτροπή» θα ορίσει συγκεκριμένο χώρο και ημέρα για τη συγκέντρωση τροφίμων, είδη ρουχισμού, φαρμάκων κ.ά. Επίσης, θα εξετάσει τη δυνατότητα διοργάνωσης «Συναυλίας Αλληλεγγύης» για την εξεύρεση οικονομικών πόρων.
Έχοντας αυτά ως στόχο, είναι σημαντικό:
1. Να κατανοήσουμε το χαρακτήρα της εποχής και να αναπτύξουμε μια πολιτική κριτική και ένα ηθικό - πολιτικό όραμα αντίστοιχο προς αυτόν το χαρακτήρα.
2. Να αντιληφθούμε ότι είναι χρήσιμο - είμαστε αναγκασμένοι άλλωστε - να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα από όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα, να αποκτήσουμε μια καθαρή ματιά για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία.
3. Να καταλάβουμε ότι σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να μην σκεφτόμαστε μόνο για το πώς θα αλλάξουμε το μέλλον, αλλά και για το πώς θα διαμορφώσουμε το παρόν, ώστε αυτό να γίνει πιο ανθρώπινο. Να ζήσουμε πιο αλληλέγγυοι και πιο ελεύθεροι στον παρόντα χρόνο, στο σήμερα.
4. Να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι καιρός, αντί να «κλαίμε» και να βιώνουμε τον πόνο της «προδοσίας» εκ μέρους των επαγγελματιών της πολιτικής διατηρώντας την εξιδανίκευση που είχαμε για αυτούς, να πάψουμε να ελπίζουμε σε όσους μας κοροϊδεύουν επί χρόνια. Το ζητούμενο είναι πως θα μετασχηματίσουμε πολιτικά και κοινωνικά το παρόν και όχι πως θα «θυσιαστούμε» σήμερα με την ελπίδα ότι θα διαμορφωθούν καλύτερες συνθήκες για το μέλλον.
5. Να θέσουμε ως στόχο την ανάπτυξη αλληλεγγύης και αντίστασης ενάντια σε οτιδήποτε προσβάλλει την αξιοπρέπειά μας, υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής μας και υπονομεύει το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
6. Να μην περιμένουμε τους μαθητές μας και τους συμπολίτες μας, που έχουν ανάγκη, να έρθουν εκείνοι σε εμάς, αλλά να πάμε εμείς να τους βρούμε.
Είναι φανερό ότι, για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος, εκείνο που χρειάζεται περισσότερο από όλα είναι αγάπη για αυτό που κάνουμε, ανιδιοτέλεια, δοτικότητα και διάθεση προσφοράς. Αν και τετριμμένο ας το γράψουμε και εδώ: «Έχει σημασία και αξία να δίνουμε λίγο από το υστέρημα της ζωής μας και πολύ από το περίσσευμα της ψυχής μας».
Ακολουθεί η επιστολή που είχε σταλεί προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (σχολικές κοινότητες κ.λπ.):
«Το Γυμνάσιο Πάρου, όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, προσπαθεί για δεύτερη χρονιά να συμπαρασταθεί σε παιδιά που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης - η κρίση αξιών προηγήθηκε - δυσκολεύονται να τα «βγάλουν πέρα».
Εκτός από το «κολατσιό» που δίνουμε καθημερινά στο σχολείο, στηρίζουμε όπως και όσο μπορούμε - κυρίως παρέχοντας τρόφιμα και είδη ρουχισμού - τις οικογένειές τους.
Με τη «Συναυλία Αλληλεγγύης» που διοργανώσαμε τον Μάιο του 2012, πέρα από τη γνωστοποίηση στην παριανή κοινωνία του προβλήματος υποσιτισμού στα σχολεία, συγκεντρώσαμε κάποια χρήματα, που εφέτος μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε την αλληλέγγυα δράση μας, χωρίς να προσφεύγουμε τόσο συχνά, όπως πέρυσι, στην αναζήτηση βοήθειας και συνδρομής στους καθηγητές - δασκάλους, μαθητές - γονείς και σε άλλους συμπολίτες μας, - οι οποίοι σημειωτέον εξακολουθούν να μας βοηθάνε.
- Να τους στηρίξουμε όσο και όπως μπορούμε στον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη -και με την πρόσκληση ιατρών-, συγκέντρωση φαρμάκων, κ. ά.)
Η «Συντονιστική Επιτροπή» θα ορίσει συγκεκριμένο χώρο και ημέρα για τη συγκέντρωση τροφίμων, είδη ρουχισμού, φαρμάκων κ.ά. Επίσης, θα εξετάσει τη δυνατότητα διοργάνωσης «Συναυλίας Αλληλεγγύης» για την εξεύρεση οικονομικών πόρων.
Έχοντας αυτά ως στόχο, είναι σημαντικό:
1. Να κατανοήσουμε το χαρακτήρα της εποχής και να αναπτύξουμε μια πολιτική κριτική και ένα ηθικό - πολιτικό όραμα αντίστοιχο προς αυτόν το χαρακτήρα.
2. Να αντιληφθούμε ότι είναι χρήσιμο - είμαστε αναγκασμένοι άλλωστε - να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα από όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα, να αποκτήσουμε μια καθαρή ματιά για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία.
3. Να καταλάβουμε ότι σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να μην σκεφτόμαστε μόνο για το πώς θα αλλάξουμε το μέλλον, αλλά και για το πώς θα διαμορφώσουμε το παρόν, ώστε αυτό να γίνει πιο ανθρώπινο. Να ζήσουμε πιο αλληλέγγυοι και πιο ελεύθεροι στον παρόντα χρόνο, στο σήμερα.
4. Να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι καιρός, αντί να «κλαίμε» και να βιώνουμε τον πόνο της «προδοσίας» εκ μέρους των επαγγελματιών της πολιτικής διατηρώντας την εξιδανίκευση που είχαμε για αυτούς, να πάψουμε να ελπίζουμε σε όσους μας κοροϊδεύουν επί χρόνια. Το ζητούμενο είναι πως θα μετασχηματίσουμε πολιτικά και κοινωνικά το παρόν και όχι πως θα «θυσιαστούμε» σήμερα με την ελπίδα ότι θα διαμορφωθούν καλύτερες συνθήκες για το μέλλον.
5. Να θέσουμε ως στόχο την ανάπτυξη αλληλεγγύης και αντίστασης ενάντια σε οτιδήποτε προσβάλλει την αξιοπρέπειά μας, υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής μας και υπονομεύει το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
6. Να μην περιμένουμε τους μαθητές μας και τους συμπολίτες μας, που έχουν ανάγκη, να έρθουν εκείνοι σε εμάς, αλλά να πάμε εμείς να τους βρούμε.
Είναι φανερό ότι, για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος, εκείνο που χρειάζεται περισσότερο από όλα είναι αγάπη για αυτό που κάνουμε, ανιδιοτέλεια, δοτικότητα και διάθεση προσφοράς. Αν και τετριμμένο ας το γράψουμε και εδώ: «Έχει σημασία και αξία να δίνουμε λίγο από το υστέρημα της ζωής μας και πολύ από το περίσσευμα της ψυχής μας».
Ακολουθεί η επιστολή που είχε σταλεί προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (σχολικές κοινότητες κ.λπ.):
«Το Γυμνάσιο Πάρου, όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, προσπαθεί για δεύτερη χρονιά να συμπαρασταθεί σε παιδιά που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης - η κρίση αξιών προηγήθηκε - δυσκολεύονται να τα «βγάλουν πέρα».
Εκτός από το «κολατσιό» που δίνουμε καθημερινά στο σχολείο, στηρίζουμε όπως και όσο μπορούμε - κυρίως παρέχοντας τρόφιμα και είδη ρουχισμού - τις οικογένειές τους.
Με τη «Συναυλία Αλληλεγγύης» που διοργανώσαμε τον Μάιο του 2012, πέρα από τη γνωστοποίηση στην παριανή κοινωνία του προβλήματος υποσιτισμού στα σχολεία, συγκεντρώσαμε κάποια χρήματα, που εφέτος μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε την αλληλέγγυα δράση μας, χωρίς να προσφεύγουμε τόσο συχνά, όπως πέρυσι, στην αναζήτηση βοήθειας και συνδρομής στους καθηγητές - δασκάλους, μαθητές - γονείς και σε άλλους συμπολίτες μας, - οι οποίοι σημειωτέον εξακολουθούν να μας βοηθάνε.
Είναι προφανές ότι δεν μπορείς να ζητάς μονίμως από τους ίδιους να βοηθήσουν και να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν, διότι καθώς η ανεργία και η φτωχοποίηση επεκτείνεται σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα «στερεύει» στον έναν ή τον άλλο βαθμό η δυνατότητα προσφοράς προϊόντων με τον περσινό ρυθμό και συχνότητα. Απ' την άλλη κάποιοι από τους χθεσινούς «προσφέροντες» περνάνε στην αντίπερα όχθη και προστίθενται σ' αυτούς που μέχρι εχθές δέχονταν βοήθεια.
Ενδείξεις για γρήγορη διέξοδο από την κρίση δεν υπάρχουν. Τα στοιχεία όλα δείχνουν ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα.
Το μόνο που ζητάνε είναι «υπομονή». Για τα υπόλοιπα παραπέμπουν στο μέλλον, το οποίο θα το ορίσουν άλλοι έξω από την κοινωνία. Για να φθάσουμε όμως στο μέλλον, πρέπει να έχουμε παρόν. Πρέπει να διασφαλίσουμε τα αναγκαία στον παρόντα χρόνο.
Είναι αυτονόητο ότι η Πολιτεία και σε περίοδο οικονομικής κρίσης, ακόμη και σε περιόδους πτώχευσης, δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση και την ευθύνη να προστατεύει όπως και όσο μπορεί τους πολίτες της. Έχει υποχρέωση να αποτρέψει την ανθρωπιστική κρίση. Και η κοινωνία οφείλει να πιέζει και να απαιτεί σταθερά, το κράτος να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του έναντι των πολιτών. «Οι επιτροπεύοντες όμως τη χώρα δανειστές» ξέρουν ότι στηρίζοντας εκείνους που οδήγησαν το κράτος στην πτώχευση, ώστε να «διαχειρίζονται και τις συνέπειες της κοινωνικής τους κακουργίας» (Χ. Γιανναράς), δεν θα αλλάξουν εύκολα τα πράγματα υπέρ της κοινωνίας.
Μέχρι όμως να αλλάξει η κοινωνική και οικονομική κατάσταση η κοινωνία χειμάζεται, οι συνέπειες για τους πιο αδύναμους είναι καταλυτικές‡ στερούνται τα στοιχειώδη της επιβίωσης, απειλείται η ζωή τους.
Η απειλή αυτή παίρνει πολλές μορφές. Από την τροφή, την ένδυση, τη στέγη μέχρι την ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη και τα άλλα φυσικά και κοινωνικά αγαθά. Έως ότου το Κράτος και η Αυτοδιοίκηση αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των πολιτών, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς στη δυστυχία που υπάρχει δίπλα μας.
Στην παρούσα φάση το πρωταρχικό είναι «να ενεργοποιηθεί «αντίσταση» δυναμικής κοινωνικής αλληλεγγύης». Χρειάζεται «αντίσταση ανθρωπιάς». Στο φόβο και στην παραίτηση να αντιτάξουμε την οργάνωση, την κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη. Το γνωστό σύνθημα - παρότρυνση «κανείς μόνος του στην κρίση» θεωρούμε ότι υπονοεί και εμπεριέχει πολλά περισσότερα από όσα ο καθένας μας πιστεύει, όταν το χρησιμοποιεί.
Η Πάρος είναι γεμάτη από συγκλονιστικές τραγωδίες που εξελίσσονται κάθε ώρα που περνάει. Δεν μπορούμε να συλλάβουμε τα δράματα, τις τραγωδίες που «παίζονται» πίσω από τους τοίχους των σπιτιών. Και είναι άλλο πράγμα να ξέρεις πως άνθρωποι πεινάνε και άλλο να πεινάς.
Είναι άλλο να ξέρεις πως κάποιοι ξεπαγιάζουν χωρίς θέρμανση και άλλο να ξεπαγιάζεις στο σπίτι σου. Είναι άλλο να μαθαίνεις πως ο τάδε δεν έχει χρήματα να πάει στον γιατρό ή να αγοράσει τα φάρμακα και άλλο να τα στερείσαι εσύ. Είναι άλλο να σου λένε ότι εξαιτίας της κρίσης ο δείνα χάθηκε και άλλο να ξεψυχάει στα χέρια σου ο δικός σου άνθρωπος. «Η στυγνότητα της εξουσίας» (Χ. Γιανναράς) και η «τιμωρητική» πολιτική, η οικονομική ασφυξία και η κοινωνική εξαθλίωση που επέβαλε η ολιγαρχική τυραννία απλώνει τα πλοκάμια της στις ζωές όλο και περισσότερων συμπολιτών μας. Και αυτοί είναι άνθρωποι, δεν είναι αριθμοί.
Είναι άνθρωποι που πονάνε, που πεινάνε και δακρύζουν. Είναι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν, να χαρούν με μικρά και μεγάλα πράγματα, αλλά δεν τους αφήνουν, τους στερούν τους θεμελιώδεις όρους διαβίωσης.
Στην κοινωνία υπάρχει πολύς θυμός, μεγάλη αγανάκτηση. Αντί όμως ο πολίτης να στρέφει την αγανάκτηση και την οργή του προς τον εαυτό του οδηγώντας τον στην απόγνωση και στην κατάθλιψη, είναι καιρός να τις στρέψει προς εκείνους που είναι πραγματικά υπαίτιοι για την εξαθλίωσή του.
Μέσα από την οργάνωση, τη δράση, την κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη μπορούμε να ανατάξουμε το αίσθημα ταπείνωσης και ήττας που τείνει να επιβληθεί, να αναστήσουμε την κοινωνία.
Επί του πρακτέου τώρα. Προτείνουμε στην οργάνωση της κοινωνικής αντίστασης και αλληλεγγύης να πορευτούμε μαζί. Δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές, γονείς, σχολεία όλων των βαθμίδων.
Για να αντιμετωπίσουμε τις νέες ανάγκες που γεννάει η βίαιη φτωχοποίηση, πρέπει να αναλάβουμε δράση για να μπορέσουν οι μαθητές μας, ο λαός να σταθεί όρθιος πριν οδηγηθεί στην υποταγή της εξαθλίωσης. Η ανάγκη επιβίωσης παιδιών και άλλων συμπολιτών μας θέτει, νομίζουμε, ενώπιον όλων μας την ευθύνη ανάληψης άμεσα πρωτοβουλιών της στήριξής τους, όχι στα λόγια και θεωρητικά, αλλά εμπράκτως.
Μέσα από την αλληλέγγυα δράση μας να αναπτύξουμε δεσμούς μαζί τους, να τους βοηθήσουμε να επιβιώσουν, να σταθούν όρθιοι, να ξαναπιστέψουν στον εαυτό τους και στη δύναμη του λαού, να ανακτήσουν τη χαμένη αξιοπρέπειά τους, ώστε να μπορέσουν και οι ίδιοι να εμπλακούν ενεργά σ' αυτή τη διαδικασία αλληλεγγύης και αντίστασης.
Οι τομείς δραστηριότητας που θα περιλαμβάνει τη συγκέντρωση, καταγραφή και διανομή μπορεί να είναι: τρόφιμα, ένδυση και υπόδηση, φάρμακα, εμβολιασμοί, ιατρικές εξετάσεις (με πρόσκληση γιατρών - ήδη έχουμε έρθει σε επαφή για να έρθουν γιατροί τεσσάρων - πέντε ειδικοτήτων), διευκόλυνση για νοσοκομειακή περίθαλψη, κ. ά.
Η δημιουργία κοινωνικού παντοπωλείου, φαρμακείου κλπ μπορεί να φαίνεται (ίσως και να είναι) δύσκολο εγχείρημα. Αν ενώσουμε όμως τις δυνάμεις και την ανιδιοτελή διαθεσιμότητα και προσφορά μας και τα «δύσκολα» μπορούν να γίνουν «εύκολα».
Παράλληλα μπορούμε να διοργανώσουμε όλοι μαζί «Συναυλία Αλληλεγγύης» που και εφέτος προγραμματίζει το σχολείο μας με μεγαλύτερες όμως απαιτήσεις.
Γράψαμε αναλυτικά τις σκέψεις και τον προβληματισμό μας επιδιώκοντας να δώσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τα όσα σας προτείνουμε, ώστε να είναι εξαρχής ξεκάθαροι οι στόχοι μας και το πως σκεπτόμαστε.
Την πρόταση αυτή εμείς την έχουμε συζητήσει στον Σύλλογο Καθηγητών και στο Σχολικό Συμβούλιο του Γυμνασίου μας.Προτείνουμε να συγκεντρωθούμε όλοι στην αίθουσα «Γιάγκου Αργυρόπουλου» (Πολυγωνικό) του Γενικού. Λυκείου Πάρου την Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 18:30 και να συζητήσουμε:
1. Αν μπορούμε να συνεργαστούμε όλοι μαζί (οι Σχολικές Κοινότητες σε πρώτη φάση και αργότερα και άλλες συλλογικότητες) οργανώνοντας την κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη στο νησί μας.
2. Να ορίσουμε μία ημέρα και να οργανώσουμε τη συγκέντρωση τροφίμων, ρουχισμού, φαρμάκων (ενδεχομένως και άλλα).
3. Να ορίσουμε και να διοργανώσουμε από κοινού μία μεγάλη«Συναυλία Αλληλεγγύης».
4. Να συζητήσουμε ό,τι άλλο θέμα προταθεί και αποφασισθεί να κουβεντιάσουμε.
Με εκτίμηση
Ο Διευθυντής
Γουρδούκης Ηλίας».
Πηγή: http://fileleutheros.pblogs.gr/
Ενδείξεις για γρήγορη διέξοδο από την κρίση δεν υπάρχουν. Τα στοιχεία όλα δείχνουν ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα.
Το μόνο που ζητάνε είναι «υπομονή». Για τα υπόλοιπα παραπέμπουν στο μέλλον, το οποίο θα το ορίσουν άλλοι έξω από την κοινωνία. Για να φθάσουμε όμως στο μέλλον, πρέπει να έχουμε παρόν. Πρέπει να διασφαλίσουμε τα αναγκαία στον παρόντα χρόνο.
Είναι αυτονόητο ότι η Πολιτεία και σε περίοδο οικονομικής κρίσης, ακόμη και σε περιόδους πτώχευσης, δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση και την ευθύνη να προστατεύει όπως και όσο μπορεί τους πολίτες της. Έχει υποχρέωση να αποτρέψει την ανθρωπιστική κρίση. Και η κοινωνία οφείλει να πιέζει και να απαιτεί σταθερά, το κράτος να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του έναντι των πολιτών. «Οι επιτροπεύοντες όμως τη χώρα δανειστές» ξέρουν ότι στηρίζοντας εκείνους που οδήγησαν το κράτος στην πτώχευση, ώστε να «διαχειρίζονται και τις συνέπειες της κοινωνικής τους κακουργίας» (Χ. Γιανναράς), δεν θα αλλάξουν εύκολα τα πράγματα υπέρ της κοινωνίας.
Μέχρι όμως να αλλάξει η κοινωνική και οικονομική κατάσταση η κοινωνία χειμάζεται, οι συνέπειες για τους πιο αδύναμους είναι καταλυτικές‡ στερούνται τα στοιχειώδη της επιβίωσης, απειλείται η ζωή τους.
Η απειλή αυτή παίρνει πολλές μορφές. Από την τροφή, την ένδυση, τη στέγη μέχρι την ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη και τα άλλα φυσικά και κοινωνικά αγαθά. Έως ότου το Κράτος και η Αυτοδιοίκηση αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των πολιτών, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς στη δυστυχία που υπάρχει δίπλα μας.
Στην παρούσα φάση το πρωταρχικό είναι «να ενεργοποιηθεί «αντίσταση» δυναμικής κοινωνικής αλληλεγγύης». Χρειάζεται «αντίσταση ανθρωπιάς». Στο φόβο και στην παραίτηση να αντιτάξουμε την οργάνωση, την κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη. Το γνωστό σύνθημα - παρότρυνση «κανείς μόνος του στην κρίση» θεωρούμε ότι υπονοεί και εμπεριέχει πολλά περισσότερα από όσα ο καθένας μας πιστεύει, όταν το χρησιμοποιεί.
Η Πάρος είναι γεμάτη από συγκλονιστικές τραγωδίες που εξελίσσονται κάθε ώρα που περνάει. Δεν μπορούμε να συλλάβουμε τα δράματα, τις τραγωδίες που «παίζονται» πίσω από τους τοίχους των σπιτιών. Και είναι άλλο πράγμα να ξέρεις πως άνθρωποι πεινάνε και άλλο να πεινάς.
Είναι άλλο να ξέρεις πως κάποιοι ξεπαγιάζουν χωρίς θέρμανση και άλλο να ξεπαγιάζεις στο σπίτι σου. Είναι άλλο να μαθαίνεις πως ο τάδε δεν έχει χρήματα να πάει στον γιατρό ή να αγοράσει τα φάρμακα και άλλο να τα στερείσαι εσύ. Είναι άλλο να σου λένε ότι εξαιτίας της κρίσης ο δείνα χάθηκε και άλλο να ξεψυχάει στα χέρια σου ο δικός σου άνθρωπος. «Η στυγνότητα της εξουσίας» (Χ. Γιανναράς) και η «τιμωρητική» πολιτική, η οικονομική ασφυξία και η κοινωνική εξαθλίωση που επέβαλε η ολιγαρχική τυραννία απλώνει τα πλοκάμια της στις ζωές όλο και περισσότερων συμπολιτών μας. Και αυτοί είναι άνθρωποι, δεν είναι αριθμοί.
Είναι άνθρωποι που πονάνε, που πεινάνε και δακρύζουν. Είναι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν, να χαρούν με μικρά και μεγάλα πράγματα, αλλά δεν τους αφήνουν, τους στερούν τους θεμελιώδεις όρους διαβίωσης.
Στην κοινωνία υπάρχει πολύς θυμός, μεγάλη αγανάκτηση. Αντί όμως ο πολίτης να στρέφει την αγανάκτηση και την οργή του προς τον εαυτό του οδηγώντας τον στην απόγνωση και στην κατάθλιψη, είναι καιρός να τις στρέψει προς εκείνους που είναι πραγματικά υπαίτιοι για την εξαθλίωσή του.
Μέσα από την οργάνωση, τη δράση, την κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη μπορούμε να ανατάξουμε το αίσθημα ταπείνωσης και ήττας που τείνει να επιβληθεί, να αναστήσουμε την κοινωνία.
Επί του πρακτέου τώρα. Προτείνουμε στην οργάνωση της κοινωνικής αντίστασης και αλληλεγγύης να πορευτούμε μαζί. Δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές, γονείς, σχολεία όλων των βαθμίδων.
Για να αντιμετωπίσουμε τις νέες ανάγκες που γεννάει η βίαιη φτωχοποίηση, πρέπει να αναλάβουμε δράση για να μπορέσουν οι μαθητές μας, ο λαός να σταθεί όρθιος πριν οδηγηθεί στην υποταγή της εξαθλίωσης. Η ανάγκη επιβίωσης παιδιών και άλλων συμπολιτών μας θέτει, νομίζουμε, ενώπιον όλων μας την ευθύνη ανάληψης άμεσα πρωτοβουλιών της στήριξής τους, όχι στα λόγια και θεωρητικά, αλλά εμπράκτως.
Μέσα από την αλληλέγγυα δράση μας να αναπτύξουμε δεσμούς μαζί τους, να τους βοηθήσουμε να επιβιώσουν, να σταθούν όρθιοι, να ξαναπιστέψουν στον εαυτό τους και στη δύναμη του λαού, να ανακτήσουν τη χαμένη αξιοπρέπειά τους, ώστε να μπορέσουν και οι ίδιοι να εμπλακούν ενεργά σ' αυτή τη διαδικασία αλληλεγγύης και αντίστασης.
Οι τομείς δραστηριότητας που θα περιλαμβάνει τη συγκέντρωση, καταγραφή και διανομή μπορεί να είναι: τρόφιμα, ένδυση και υπόδηση, φάρμακα, εμβολιασμοί, ιατρικές εξετάσεις (με πρόσκληση γιατρών - ήδη έχουμε έρθει σε επαφή για να έρθουν γιατροί τεσσάρων - πέντε ειδικοτήτων), διευκόλυνση για νοσοκομειακή περίθαλψη, κ. ά.
Η δημιουργία κοινωνικού παντοπωλείου, φαρμακείου κλπ μπορεί να φαίνεται (ίσως και να είναι) δύσκολο εγχείρημα. Αν ενώσουμε όμως τις δυνάμεις και την ανιδιοτελή διαθεσιμότητα και προσφορά μας και τα «δύσκολα» μπορούν να γίνουν «εύκολα».
Παράλληλα μπορούμε να διοργανώσουμε όλοι μαζί «Συναυλία Αλληλεγγύης» που και εφέτος προγραμματίζει το σχολείο μας με μεγαλύτερες όμως απαιτήσεις.
Γράψαμε αναλυτικά τις σκέψεις και τον προβληματισμό μας επιδιώκοντας να δώσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τα όσα σας προτείνουμε, ώστε να είναι εξαρχής ξεκάθαροι οι στόχοι μας και το πως σκεπτόμαστε.
Την πρόταση αυτή εμείς την έχουμε συζητήσει στον Σύλλογο Καθηγητών και στο Σχολικό Συμβούλιο του Γυμνασίου μας.Προτείνουμε να συγκεντρωθούμε όλοι στην αίθουσα «Γιάγκου Αργυρόπουλου» (Πολυγωνικό) του Γενικού. Λυκείου Πάρου την Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 18:30 και να συζητήσουμε:
1. Αν μπορούμε να συνεργαστούμε όλοι μαζί (οι Σχολικές Κοινότητες σε πρώτη φάση και αργότερα και άλλες συλλογικότητες) οργανώνοντας την κοινωνική αντίσταση και αλληλεγγύη στο νησί μας.
2. Να ορίσουμε μία ημέρα και να οργανώσουμε τη συγκέντρωση τροφίμων, ρουχισμού, φαρμάκων (ενδεχομένως και άλλα).
3. Να ορίσουμε και να διοργανώσουμε από κοινού μία μεγάλη«Συναυλία Αλληλεγγύης».
4. Να συζητήσουμε ό,τι άλλο θέμα προταθεί και αποφασισθεί να κουβεντιάσουμε.
Με εκτίμηση
Ο Διευθυντής
Γουρδούκης Ηλίας».
Πηγή: http://fileleutheros.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου