Αν επιχειρήσουμε να ξεχωρίσουμε έναν τομέα που μαστίζεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με τα ίδια και τα ίδια προβλήματα, με φόβο να… παραπονεθούν κάποιοι άλλοι, είναι αυτός που αφορά στα προβλήματα του Νοσοκομείου της Κω.
Εκεί, όπου υπάρχει έλλειψη νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, εξοπλισμός που δεν χρησιμοποιείται γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χειριστές αλλά και ένα πεπαλαιωμένο κτίριο με τα δικά του προβλήματα. Όσες φορές όμως και να έχουν αναδειχθεί όλα αυτά τα θέματα, λίγα πράγματα έχουν γίνει.
Χαρακτηριστικό είναι ότι, σε πρόσφατη επίσκεψη συνεργάτη μας στο χώρο του Ιδρύματος, δεν πρόλαβε να περάσει την πόρτα και ήρθε αντιμέτωπος με μία μητέρα που σε έξαλλη κατάσταση προσπαθούσε να βρει γιατρό να εξετάσει την μικρή της κόρη, η οποία φαινόταν αρκετά άρρωστη. Γιατροί δεν είμαστε βέβαια, αλλά δεν πάει κανείς σε Νοσοκομείο για να πιει καφέ…
Λίγο αργότερα, δύο νοσηλεύτριες στα εξωτερικά ιατρεία έψαχναν να βρουν το μοναδικό θερμόμετρο και πιεσόμετρο που έχουν, για να εξετάσουν έναν ηλικιωμένο κύριο…
Εν πάσει περιπτώσει, θίγουμε ξανά το θέμα «υγεία» και «νοσοκομείο Κω», με αφορμή άρθρο – παρέμβαση του γιατρού - περιφερειακού συμβούλου Γιάννη Καμπανή με τίτλο, «Ανεπίλυτα προβλήματα στον χώρο της υγείας».
Ο κ. Καμπανής, θίγει το θέμα της χρονίζουσας έλλειψης παιδιάτρου, την απαράδεκτη υποδομή του ιατρείου στο αεροδρόμιο (στεγάζεται σε πρώην τουαλέτα!!!!), το περιβόητο Κέντρο υγείας στην Αντιμάχεια, το οποίο έχει αρχίσει και μας θυμίζει το «γεφύρι της Άρτας» (να σημειώσουμε εδώ ότι, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Κω, ο τέως υποδιοικητής της Β’ ΥΠΕ και νυν βουλευτής με την «Κοινωνική Συμφωνία» και ένας εξ’ αυτών που είχαν δεσμευτεί για την λειτουργία του Κ.Υ., δήλωσε ότι, το όλο θέμα κόλλησε στην μη προκήρυξη των θέσεων που ήταν απαραίτητες, ενώ χαρακτήρισε ως μη εφικτές τις προτάσεις ανθρώπων του χώρου για λειτουργία του Κέντρου με αγροτικούς ιατρούς και εθελοντές ιατρούς από το Νοσοκομείο. Πάντα θα υπάρχει μία δικαιολογία για να «μπαλωθεί» όπως όπως η ανεπάρκεια του πολιτικού μας συστήματος…), το… νέο Νοσοκομείο και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση. «Ακόμα κι εμείς εδώ στο Νοσοκομείο, δεν έχουμε όλοι οι γιατροί ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτυπωτή» μας είπε.
Πάνω από 3 εκ. ευρώ το χρόνο σε αεροδιακομιδές, τα μισά για παιδιατρικές περιπτώσεις!
Την ίδια ώρα όμως που στο Νοσοκομείο δεν υπάρχει ούτε ένας παιδίατρος, τα ασφαλιστικά ταμεία και κατά συνέπεια το Υπουργείο Υγείας, χρεώνονται τεράστια ποσά για την αεροπορική διακομιδή εκτάκτων ή σοβαρών περιστατικών.
Σύμφωνα με στοιχεία που μας έδωσε ο κ. Καμπανής:
Οι αεροπορικές διακομιδές μέσω της πολεμικής αεροπορίας (με C 130,Super Puma και C 27 αεροπλάνα) το 2011 έφτασαν τις 120 περίπου, με κόστος ανά πτήση τις 20.000 - 25.000 ευρώ! Συνολικά δηλαδή, περί τα 3 εκατομμύρια ευρώ κόστος στα ταμεία!
Σε αυτές, αν προσθέσουμε και τις λιγότερο έκτακτες διακομιδές με αεροπλάνα της Aegean και της Ολυμπιακής, όπως και με το καράβι προς την Ρόδο, που κοστίζουν αρκετά λιγότερο αλλά είναι πολλές, θα διαπιστώσουμε ότι, το κόστος που επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία και στην τελική, την «πληρώνουν» οι ασφαλισμένοι, είναι τεράστιο. Κυρίως σήμερα που ταμεία και εργαζόμενοι βρίσκονται στο στόχαστρο…
Ένα επιπλέον σημαντικό στοιχείο που μας έδωσε ο κ. Καμπανής είναι το εξής: Οι μισές από τις διακομιδές, αφορούν σε παιδιατρικές περιπτώσεις! Δεν υπάρχουν, δηλαδή, χρήματα για πρόσληψη γιατρών και παροχή κινήτρων και ξοδεύονται εκατομμύρια στις διακομιδές, πέρα από την ταλαιπωρία ασθενούς και συγγενών! Αυτό δεν σημαίνει πως και παιδιάτρους να είχαμε δεν θα γίνονταν διακομιδές. Απλά, θα ήταν κατά πολύ λιγότερες.
Τέλος, να επαναλάβουμε ότι, ο μαστογράφος παραμένει εδώ και χρόνια στο κουτί!!!! Αποτέλεσμα; Να μην έχουν τη δυνατότητα, τουλάχιστον, οι άπορες γυναίκες και οι ασφαλισμένες στον ΟΓΑ να εξεταστούν και να υποχρεώνονται να πληρώνουν.
Ίσως, με έναν καλύτερο προγραμματισμό και αφού βέβαια εξευρεθεί χώρος για να τοποθετηθεί (!!!), θα μπορούσε να λειτουργεί συγκεκριμένες ημέρες το μήνα.
Εν κατακλείδι:
Το υπουργείο Υγείας σήμερα κωφεύει περισσότερο από πριν, ελέω τρόικας. Όμως και πριν και σήμερα, έβρισκε και βρίσκει πρόσφορο έδαφος, λόγω μη ουσιαστικής αντίδρασης τόσο των τοπικών παραγόντων, όσο και της τοπικής κοινωνίας.
«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή» μας χτυπά το καμπανάκι ο Οδυσσέας Ελύτης. Εμείς όμως, απλά τον διαβάζουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου