Αλλά ποιος ακριβώς είναι ο αποδέκτης του μηνύματος; Ο υπουργός Εσωτερικών; Μα κι εκείνος, μιλώντας χθες στο Βήμα FM δεν άφησε περιθώρια “διαπραγμάτεσης”. «Υπάρχει η νομοθεσία του Καλλικράτη. Οι εταιρείες των δήμων που έχουν τρεις ζημιογόνες χρήσεις κλείνουν. Δεν είναι κάτι καινούργιο», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μιχελάκης. Και πρόσθεσε, όταν ερωτήθηκε για το προσωπικό: «Το προσωπικό απολύεται η αν υπάρχουν ανάγκες μεταφέρονται στους δήμους». Στην περίπτωση του Δήμου Ρόδου, ενός δήμου χαρακτηριστικό και “διάσημο” παράδειγμα πλεονάζοντος προσωπικού, κατά δήλωση του ιδίου του δημάρχου, είναι φανερό ότι η δυνατότητα αυτή - της μεταφοράς των εργαζομένων των δύο δημοτικών επιχειρήσεων στον Δήμο – δεν μπορεί να υπάρξει.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να επισημανθεί και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες που έχουν προηγηθεί, κανένας δεν δικαιούται να παριστάνει τον έκπληκτο, πολύ δε περισσότερο να παίζει το ρόλο του οργισμένου, του αποφασισμένου, δήθεν σκληρού διαπραγματευτή, όταν όλα αυτά ήταν γνωστά από την αρχή, όπως επίσης και ότι ήταν απλά θέμα χρόνου να συμβούν. Εκείνοι που έπρεπε, δημοτική αρχή και υπεύθυνοι των υπό κατάργηση επιχειρήσεων, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τις δυσμενείς για την τοπική κοινωνία εξελίξεις. Απεναντίας, τις επιτάχυναν, καθώς φρόντισαν, τόσο η ΡΟΔΑ, όσο και η ΔΕΥΑΡ να βρίσκονται μονίμως στη δίνη του κυκλώνα και τώρα να βρίσκονται μια ανάσα από την κατάργησή τους.
Με άλλα λόγια, πολύ αργά για δάκρυα.
Οι ιθύνοντες θα έπρεπε να είναι υποψιασμένοι, ωστόσο επέδειξαν όλο αυτό το διάστημα μηδενικά αντανακλαστικά στα σήματα κινδύνου που έφθαναν, κάθε φορά που οι δανειστές ζητούσαν (και ζητούν) επίμονα την ιδιωτικοποίηση του νερού, κάθε φορά που υπουργοί Εσωτερικών και αυτοδιοικητικοί χαριεντίζονταν με τον Φούχτελ και τον κάθε Φούχτελ, συζητώντας για ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, ενός ευρέως φάσματος δραστηριοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το νερό και οι συγκοινωνίες (όπως και πολλά άλλα) είναι μεταξύ αυτών. Ούτε τότε υποψιάστηκαν τίποτε. Αντιθέτως, δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να παρέχουν απλόχερα τα επιχειρήματα της ανικανότητάς τους, σε εκείνους που εποφθαλμιούν τις καθόλα ελκυστικές για τον ιδιώτη δημοτικές επιχειρήσεις και πάνω από όλα, το νερό. Το νερό που απέτυχαν να ιδιωτικοποιήσουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) μετά και την απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η ιδιωτικοποίηση δημόσιου αγαθού. Η ΔΕΥΑΡ θα ήταν μια καλή αρχή, αφού οι αντιστάσεις των τοπικών ταγών είναι πολλάκις ελεγμένες ως προς την ελαστικότητά τους. Η ΔΕΥΑΡ, που θα γινόταν ο φορέας διαχείρισης του Φράγματος Γαδουρά, το οποίο φαίνεται ότι θα περάσει σε ιδιώτη, για να μοσχοπουλάει το νερό στους ιθαγενείς.
Σε ιδιώτη και οι συγκοινωνίες, οπότε θα σταματήσει και το κοινωνικό έργο της δημοτικής επιχείρησης συγκοινωνιών, τώρα που οι ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, το χρειάζονται ακόμη περισσότερο. Άνεργοι, φτωχοί, συνταξιούχοι, μαθητές...
Όλα αυτά ήταν γνωστά. Κανένας δεν έκανε το παραμικρό για να τα αποτρέψει. Αντιθέτως, η ανικανότητά τους επιταχύνει τις εξελίξεις και δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να προχωρήσει.
Συνεπώς, πριν επιτεθούν στην κυβέρνηση και στην τρόικα, για τον “ξαφνικό θάνατο” της ΔΕΥΑΡ και της ΡΟΔΑ (που δεν είναι και τόσο ξαφνικός), ας κοιτάξουν τους εαυτούς τους στον καθρέφτη.
Γι αυτό άλλωστε έχουμε γράψει και άλλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν, ότι δυστυχώς γι αυτόν το τόπο, δεν χρειάζεται κανένας Τόμσεν, κανένας Φούχτελ και κανένας Ράιχενμπαχ. Αυτοί δηλαδή που απλά εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις που εμείς διαμορφώνουμε.. Διότι όπως ακριβώς συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα, έτσι κι εδώ: Ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών.
Ρένα Παυλάκη - Διακίδη
Πηγή:http://www.grafida.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου