Θεωρούμε ότι το προσχέδιο νόμου που βρίσκεται στη διαδικασία κατάθεσης όχι μόνο δεν απαντά σε πάγια προβλήματα της ανώτατης εκπαίδευσης όπως η υποχρηματοδότηση, το πάγωμα των διορισμών, των εξελίξεων, των προκηρύξεων, η δραματική μείωση του αριθμού των συμβασιούχων διδασκόντων κ.ά. αλλά τα επιτείνει. Οι διατάξεις του προσχέδιου:
* Οδηγούν σε ένα αυταρχικό Πανεπιστήμιο και καταργούν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημίων. Το προσχέδιο θεσμοθετεί ένα ολιγαρχικό σύστημα διοίκησης το οποίο παραδίδει πλήρως τη Διοίκηση σε εξωτερικούς παράγοντες ενός παντοδύναμου υπερσυγκεντρωτικού Συμβουλίου. Οι διαδικασίες που προβλέπει ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο συναλλαγής, ελέγχου από ξένα προς το Πανεπιστήμιο κέντρα εξουσίας και επικράτησης ομάδων συμφερόντων από οποιοδήποτε άλλο εναλλακτικό σύστημα, υφιστάμενο ή δυνητικό.
* Διαλύουν κάθε ίχνος δημοκρατίας στα ΑΕΙ καταργώντας τη συμμετοχή του συνόλου των συνιστωσών της πανεπιστημιακής κοινότητας στην εκλογή της Διοίκησης και τη λήψη των αποφάσεων.
* Είναι αντιακαδημαϊκές καθώς η ολοκληρωμένη πανεπιστημιακή εκπαίδευση αντικαθίσταται από την κατάρτιση, μέσα από ταχύρυθμα προγράμματα τριετούς, διετούς μέχρι και μονοετούς προπτυχιακής φοίτησης! Παράλληλα η κύρια ακαδημαϊκή και διοικητική μονάδα, το Τμήμα, καταργείται.
* Υποβαθμίζουν και συρρικνώνουν το διδακτικό προσωπικό την εποχή που η δραματική κρίση της οικονομίας επιβάλλει την αναβάθμιση των σπουδών: Καταργεί την βαθμίδα του λέκτορα, τη μονιμότητα του επίκουρου, τη δυνατότητα εξέλιξης στους επίκουρους καθηγητές.
Όσον αφορά τους υπηρετούντες και εκλεγμένους συναδέλφους: Παρά τις με υστέρηση ανακοινωμένες μεταβατικές διατάξεις η έμπρακτα συνεχώς και δυσχερέστερη – έως αδύνατη - διαδικασία διορισμού σημαίνει ότι η μονιμοποίηση και εξέλιξη, που υπόσχονται, κινδυνεύουν να μείνουν κενό γράμμα σε ένα σχέδιο νόμου που έχει κύριο στόχο τον περιορισμό των δημόσιων δαπανών για την παιδεία.
Επιπλέον οι προτεινόμενες διατάξεις, εισάγουν την έννοια της ατομικής εργασιακής διαπραγμάτευσης μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκώς μειούμενης χρηματοδότηση όπως με την πρόσληψη ωρομίσθιων «εντεταλμένων διδασκαλίας» με ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, δηλαδή με γενίκευση της μαύρης εργασίας.
* Καταργούν το πανεπιστημιακό άσυλο.
* Εισάγουν μια αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση αντιμετωπίζοντας τα Πανεπιστήμια ως Ανώνυμες Εταιρείες: Ιδρύεται μία Ανώνυμη Εταιρεία με την μορφή ΝΠΙΔ και με ΔΣ διορισμένο από το Συμβούλιο Διοίκησης, που θα "αξιοποιεί” την περιουσία του ιδρύματος και τα προϊόντα της έρευνας.
* Αναιρούν τον δωρεάν χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης: Θεσμοθετούνται για πρώτη φορά με νόμο τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, καταργείται η δωρεάν διανομή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται σε ΑΕ που ιδρύεται για την "αξιοποίηση" των πόρων του ιδρύματος.
* Καταργούν τον δημόσιο χαρακτήρα της έρευνας: Δεν προβλέπεται δημόσια χρηματοδότηση για τη διεξαγωγή ελεύθερης έρευνας χωρίς αγοραίους «ανταποδοτικούς» όρους με αποτέλεσμα σύντομα να διαφαίνεται ο ερευνητικός μαρασμός για τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, όπως και για ο σύνολο των βασικών επιστημών που δεν είναι «ελκυστικές» για την αγορά.
* Προβλέπουν τη συρρίκνωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και ιδίως των Περιφερειακών Πανεπιστημίων σε μία εποχή που η χώρα σφαγιάζεται διεθνώς γιατί διαθέτει μικρό ΑΕΠ που δεν μπορεί να αντισταθμίσει το χρέος της.
Το ΚΣ Συλλόγου ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου απορρίπτει στο σύνολό του το προσχέδιο νόμου και δηλώνει πως η μόνη προοπτική που έχει αυτό το προσχέδιο είναι να αποσυρθεί!
Η κυβέρνηση δηλώνει αλαζονικά πως παρά τις αντιδράσεις όλων των συλλογικών οργάνων (συλλόγων, ακαδημαϊκών οργάνων διοίκησης), θα το ψηφίσει πριν την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, δηλαδή εν μέσω θέρους όταν τα πανεπιστήμια θα είναι κλειστά και ενώ επικρέμαται αυτές τις μέρες η απειλή της περαιτέρω εξωφρενικής μείωσης των αποδοχών μας.
Καλούμε την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ να πάψει να παίζει τον ρόλο του υποστηρικτή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια. Απαιτείται άμεσα να προχωρήσουμε σε έκτακτο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ καθώς καθημερινά η διάσταση μεταξύ της ηγεσίας της και της πανεπιστημιακής κοινότητας κλιμακώνεται αγεφύρωτα.
Καλούμε τους συναδέλφους να συμμετέχουν σε όλες τις κινητοποιήσεις-εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν μέσα στο καλοκαίρι για την απόσυρση του προσχεδίου νόμου. Το ΚΣ επιδιώκει επαφή και με τους πρωτοβάθμιους συλλόγους διδασκόντων για να συντονίσουμε την δράση μας ενάντια στην ψήφισή του. Σύμμαχοί μας στον αγώνα αυτό δεν θεωρούμε μόνο το φοιτητικό μας δυναμικό και όλοι οι εργαζόμενοι μέσα στο πανεπιστήμιο, αλλά και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και όλος ο λαός που αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια του.
Αν ο νόμος ψηφιστεί, η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει την αντίδραση μας ενωμένων στην παράδοση του Universitas της επιστήμης, του διαλόγου, της ισοτιμίας και του σεβασμού της ακαδημαϊκής ιδιότητας. Όλοι οι δημοκρατικοί τρόποι αντίδρασης θα χρησιμοποιηθούν απέναντι στην πλήρη κατεδάφιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου. Στην απευκταία περίπτωση που ο νόμος ψηφιστεί το Κ.Σ. του Συλλόγου θα συγκαλέσει αμέσως συναντήσεις των μελών του Συλλόγου στα νησιά και την Αθήνα την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου με μοναδικό θέμα τον προγραμματισμό των κινητοποιήσεών μας στη διάρκεια της εξεταστικής περιόδου του Σεπτεμβρίου. Το Πανεπιστήμιο άντεξε σαν προάγγελος της Αναγέννησης και υπερασπιστής κάθε προοδευτικής και δημοκρατικής έννοιας στη σύγχρονη εποχή. Δεν διαγράφεται με μία υπογραφή ούτε με τις τρεις της Τρόικας! Το Πανεπιστήμιο είμαστε όλοι εμείς, τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας και εμείς θα το υπερασπιστούμε.
Μπροστά μας είναι μια ιστορική μάχη, ίσως η πιο μεγάλη που έχει δώσει το Πανεπιστημιακό κίνημα. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε να καταλυθεί κάθε έννοια δημόσιας ανώτατης παιδείας και να παραδώσουμε τα Πανεπιστήμια στις δυνάμεις των περίφημων αγορών που καταδιώκουν τη χώρα μας και τον κάθε ένα προσωπικά μέχρις εσχάτων.
Περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να διαλέξουμε το δρόμο του αγώνα. Το χρωστάμε σε όσες και όσους αγωνίστηκαν πριν από εμάς για να υπάρχει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Το οφείλουμε στην κοινωνία που περιμένει από εμάς να τιμήσουμε την ιδιότητα του δασκάλου. Είναι χρέος απέναντι στους νέους ανθρώπους που διδάσκουμε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να τους κοιτάζουμε στα μάτια.
18 Ιουλίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου