Η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία στην Ελλάδα είναι μια σημαντική κατάκτηση, συνταγματικά κατοχυρωμένη εδώ και χρόνια. Δεν μπορούμε βέβαια να παραβλέψουμε τις σοβαρές ελλείψεις, που έχουν δημιουργήσει και ενισχύονται από το σύστημα της παραπαιδείας. Σε μια περίοδο που οι πολιτικές που ακολουθούνται στρέφουν τη χώρα σε μια νέα εποχή ελεύθερου ανταγωνισμού και εμπορευματοποίησης των πάντων, οι επιχειρούμενες αλλαγές στην εκπαίδευση δημιουργούν όλο και περισσότερο το προφίλ της εκπαίδευσης-εμπόρευμα, ενώ παράλληλα οι πολιτικές που ακολουθούνται υποβαθμίζουν τα δημόσια σχολεία με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι γονείς να στρέφονται σε ιδιωτικά σχολεία για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Σε ότι αφορά τη νησιωτική Ελλάδα, κάθε χρόνο αντιμετωπίζονται ελλείψεις σε βιβλία και καθηγητικό προσωπικό, οι οποίες αναμένεται φέτος να είναι μεγαλύτερες.
Λίγες μέρες πριν την έναρξη της σχολικής περιόδου είναι ήδη γνωστό ότι με την αρχή της χρονιάς μόλις το 20% των βιβλίων θα έχουν διανεμηθεί στο 50% των σχολείων της Ελλάδας. Οι εξαγγελίες λένε ότι οι μαθητές και οι καθηγητές θα καταφύγουν σε φωτοτυπίες, DVD ή δανεικά βιβλία από προηγούμενες χρονιές. Για την κάλυψη σε καθηγητές δεν ξέρουμε ακόμα, είναι όμως γεγονός ότι αντιμετωπίζονται σχεδόν κάθε χρόνο ελλείψεις ειδικά σε καθηγητές ξένων γλωσσών ή καλλιτεχνικών, ειδικότητες στις οποίες οι εξετάσεις ΑΣΕΠ δεν είναι αρκετά συχνές.
Μερικούς μήνες πριν η κυβέρνηση σχεδίαζε το ξεπούλημα του ΟΕΔΒ, μέσω της αφομοίωσης του από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο χρηματοδοτείται μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ που λήγουν το 2013. Επιπλέον σύμφωνα με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» για τα σχολεία, 410 γυμνάσια και λύκεια θα συγχωνεύονταν σε 205, 24 θα έκλειναν , ενώ τα τμήματα θα είναι μεγαλύτερα. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί άρχισαν να συγκροτούν ένα κίνημα ενάντια στις συγχωνεύσεις των σχολείων, το οποίο πολλές φορές ανάγκασε δημοτικές αρχές να πάρουν θέση κατά του μέτρου των συγχωνεύσεων, ενώ κάποιες τοπικές πρωτοβουλίες όπως της Νέας Σμύρνης, ανάγκασαν την κυβέρνηση να αποσύρει το σχέδιο συγχωνεύσεων συγκεκριμένων σχολείων.
Για τους νέους εκπαιδευτικούς η επαγγελματική αποκατάσταση γίνεται πάρα πολύ δύσκολη, το ίδιο και οι συνθήκες εργασίας. Με τις αλλαγές στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ, ο διορισμός γίνεται σχεδόν ακατόρθωτος, θεσμοθετώντας πλέον τον απαράδεκτο θεσμό της ωρομίσθιας. Οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί εκτός από τις χαμηλές αμοιβές πολλές φορές αργούν να πληρωθούν μέχρι και 1 χρόνο.
Είναι πάγια τακτική της κυβέρνησης να καλύπτει οργανικές κενές θέσεις με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς , ενώ πολλές φορές περνούν μερικοί μήνες από την αρχή του σχολικού έτους για να καλυφθούν οι κενές θέσεις. Το πρόβλημα αναμένεται να είναι μεγαλύτερο με την εφαρμογή του 1:5 (1 διορισμός για 5 συνταξιοδοτήσεις).
Είναι απαραίτητη η κάλυψη όσο γίνεται περισσότερων θέσεων από εκπαιδευτικούς μόνιμης απασχόλησης, καθώς επίσης και η ύπαρξη κάποιας διαδικασίας μονιμοποίησης των ωρομισθίων.
Οι τοπικές κοινωνίες (καθηγητές, σύλλογοι γονέων, μαθητές, δημοτικές αρχές) θα πρέπει να πιέσουν ενάντια στην κατάργηση του δωρεάν έντυπου σχολικού συγγράμματος και την υποβάθμιση του Δημοσίου Σχολείου. Ακόμα είναι ευκαιρία, με το εφόδιο του διαλόγου που μας έδωσε το κίνημα των πλατειών, και σε κοινό βηματισμό με το πανεκπαιδευτικό κίνημα που βρίσκεται σε εξέλιξη, να ανοίξει ο διάλογος για την παιδεία που θέλουμε, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, απέναντι σε αυτή που μας επιβάλλουν.
Της Μαρινίκη Κολιαράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου