Στον ένα χρόνο από τη λειτουργία της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης Ν. Αιγαίου και δημόσιου απολογισμού της Περιφερειακής Αρχής, κρίνονται τόσο η λειτουργία του θεσμικού πλαισίου (Καλλικράτης), όσο και αυτή καθεαυτή η δράση και η λειτουργία της Περιφέρειας και φυσικά των βασικών οργάνων της (Περιφερειάρχης, Εκτελεστική Επιτροπή, Περιφερειακό Συμβούλιο, Επιτροπές κλπ.). Στα κλπ. περιλαμβάνονται ορισμένοι περιφερειακοί θεσμοί, όπως η Περιφερειακή Επιτροπή Διαβούλευσης (περιφερειακό όργανο που αποτελείται από τους βασικούς κοινωνικούς φορείς και πολίτες που εκλέχθηκαν από την κληρωτίδα), που συστάθηκε μεν, αλλά δεν λειτούργησε ποτέ, ο Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη, του οποίου η διαδικασία εκλογής μετά από μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια, για λόγους σκοπιμοτήτων δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, παρότι κατ' επανάληψη (και χθες) εγγράφηκε στις ημερήσιες διατάξεις διαδοχικών συνεδριάσεων, οδηγώντας το θεσμό στην γελοιοποίηση και τον εκφυλισμό του και ακόμα η Επιτροπή Ισότητας των Φύλων, της οποίας η τύχη αγνοείται.
Σε ότι αφορά τον “Καλλικράτη”, ευθύς εξ αρχής, ακόμα και πριν θεσμοθετηθεί, είχαμε εκτιμήσει ότι αποτελεί την εφαρμογή του Μνημονίου στην Αυτοδιοίκηση και ως εκ τούτου, αυτό που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου ως η μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή, δεν αποτέλεσε τίποτα άλλο, παρά την ταφόπλακα της Αυτοδιοίκησης, που έχοντας ως στόχο τον περιορισμό στο ελάχιστο των δαπανών, δημιούργησε ένα καθαρά συγκεντρωτικό μοντέλο, που το μόνο που έκανε, ήταν η αποκέντρωση του συγκεντρωτικού κράτους στο επίπεδο της Περιφέρειας. Δημιούργησε δηλαδή μια αποκεντρωμένη κρατική διοίκηση σε όλη την Ελλάδα, χωρίς ουσιαστική δυνατότητα αυτοτελούς αναπτυξιακού σχεδιασμού, χωρίς πόρους, χωρίς υπηρεσίες και με ελάχιστο προσωπικό. Ταυτόχρονα με τη σύσταση των δευτεροβάθμιων οργάνων ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ και με το απόλυτα εξοντωτικό εκλογικό σύστημα για τις μικρότερες παρατάξεις, η θεσμική εκπροσώπηση της Αυτοδιοίκησης διαμορφώθηκε υπό τον απόλυτο έλεγχο του βασικού εταίρου της τρικομματικής συγκυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, με στόχο να υπηρετηθεί πιστά η μνημονιακή πολιτική και η υποταγή της Αυτοδιοίκησης.
Σε ότι αφορά τη λειτουργία της Περιφέρεια μας, η υποστελέχωση που κληρονομήθηκε από τις δύο πρώην Νομαρχίες που έφθανε περίπου στο 65-70 % κενών οργανικών θέσεων, δέχθηκε με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, συντριπτικό πλήγμα, μέχρις άμεσου κινδύνου διάλυσης της, αφού καταργήθηκαν δια μιάς, όλες οι κενές οργανικές θέσεις, ενώ επίσης προβλέφθηκε επιπλέον και η κατάργηση όλων των θέσεων που για οποιοδήποτε λόγο μελλοντικά θα μείνουν κενές, είτε λόγω συνταξιοδοτήσεων, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Στο σημείο αυτό, μεγάλη είναι η ευθύνη του Περιφερειάρχη που έχει υπαινιχθεί δημόσια και επανειλημμένα, ότι θα προτιμούσε την ένταξη των υπαλλήλων των περιφερειακών ενοτήτων πλην Σύρου και Ρόδου, στους αντίστοιχους Δήμους, κάτι που βεβαίως θα οδηγούσε στην οριστική διάλυση των υπηρεσιών στις περιφερειακές ενότητες. Αυτό βεβαίως θα σήμαινε πλήρη υποβάθμιση της ύπαρξης και της υπόστασης αυτής καθεαυτής της Περιφέρειας, αφού τότε θα υπήρχε μόνο στη Σύρο και στη Ρόδο και φυσικά όλες οι αρμοδιότητες της στα νησιά θα ασκούνταν είτε από το κεντρικό κράτος, είτε από τους Δήμους. Αλλά με αυτούς τους όρους, ποιό είναι το νόημα του β' βαθμού αυτοδιοίκησης;
Ας περάσουμε όμως και σε άλλα ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν τον απολογισμό. Ο Περιφερειάρχης, οχυρωμένος πότε πίσω από την κομματική του ταυτότητα και πότε με την αυτοδιοικητική του ιδιότητα, προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Ο Περιφερειάρχης προσπαθεί να δικαιολογήσει την αρχική εκτίμηση όλων των αυτοδιοικητικών που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, ότι ο “Καλλικράτης”, αποτέλεσε πράγματι μια μεγάλη τομή, που όμως βρέθηκε μέσα στη δίνη της κρίσης και δεν μπόρεσε να προχωρήσει με τους ρυθμούς που θα ήθελαν.
Θα μιλήσουμε καταρχήν για τις αρμοδιότητες και κατόπιν για τους πόρους. Σε ότι αφορά τις αρμοδιότητες, αναφέρεται στην αποκέντρωση του ΕΣΠΑ και του αναπτυξιακού νόμου, επαίρεται για τα επιτεύγματα του ρυθμού απορρόφησης του ΕΣΠΑ (πρώτη Περιφέρεια σε όλη την Ελλάδα), και κατηγορεί τους Δήμους που είτε βραδυπορούν, είτε προχωρούν σε λαθεμένες επιλογές έργων, σε σχέση με τις απαιτήσεις ενός στρατηγικού σχεδιασμού.
Αποσιωπά όμως τελείως ότι:
Α) τα κονδύλια είτε του ΕΣΠΑ είτε του ΠΔΕ σε ότι αφορά τους εθνικούς πόρους, είναι προκαθορισμένα από την κεντρική διοίκηση και δεν επιδέχονται καμία μεταβολή. Η μεγάλη απορρόφηση είναι αποτέλεσμα της μεγάλης συμμετοχής του άξονα χρηματοδότησης των ιδιωτικών επενδύσεων, αλλά και του κλεισίματος σε μεγάλο βαθμό του προγράμματος ήδη από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ενώ η απορρόφηση του άξονα που αφορά χρηματοδοτήσεις έργων για τα μικρά νησιά ανέρχεται μόλις στο 3,66 %, κάτι που διαιωνίζει την άνιση ανάπτυξη και απομακρύνει τις όποιες προοπτικές ενδοπεριφερειακής οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. Επίσης αποσιωπάται πλήρως η απώλεια του μεγαλύτερου μέρους των 250 εκατ ευρώ, που αναφερόταν στο Ειδικό Πρόγραμμα Ν. Αιγαίου και αφορούσε αντιστάθμισα λόγω απώλειας πόρων από το Στόχο ΙΙ, κονδύλι που ακυρώθηκε οριστικά λόγω περικοπής του ΠΔΕ. Επί πλέον θα θέλαμε να έχουμε επίσημη πληροφόρηση για τα δεκάδες έργα που έχουν ανατεθεί στην ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕ, στα οποία παρουσιάζονται μεγάλες καθυστερήσεις, ενώ η προοπτική ιδιωτικοποίησης της, δημιουργεί ακόμα πιο θολή εικόνα σε σχέση με τους όρους και τις προοπτικές υλοποίησης τους.
Β) δεν έχει εκπονηθεί μέχρι σήμερα από την Περιφέρεια κανένας στρατηγικός σχεδιασμός, ούτε σε μακροπρόθεσμη ούτε σε ετήσια βάση (βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της μελέτης), που να χαράζει τους στρατηγικούς αναπτυξιακούς στόχους και μάλιστα με κοινωνικό και οικολογικού περιεχόμενο
Γ) η διαδικασία του δημοκρατικού προγραμματισμού, δηλαδή της ουσιαστικής διαβούλευσης από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα, έχει καταργηθεί προ πολλού, με αποτέλεσμα τα ενταγμένα έργα να αποτελούν ένα κατάλογο ατάκτως ερριμμένων έργων, χωρίς όραμα, στρατηγική και σχέδιο. Η διαδικασία του Δημοκρατικού Προγραμματισμού που κάποτε αποτελούσε την πεμπτουσία της δημοκρατίας και της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών, βρίσκεται πλέον στα αζήτητα, προφανώς ως διαδικασία άχρηστη και αναποτελεσματική, περιθωριοποιώντας ακόμα και στα ζητήματα ένταξης στο ΕΣΠΑ βασικούς φορείς υλοποίησης έργων, όπως οι Δήμοι, που σε μεγάλο βαθμό πρέπει να καλλιεργούν αρεστές σχέσεις με τον εκάστοτε Περιφερειάρχη για να έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Όσο για τον Προϋπολογισμό και αυτός καταρτίζεται αποκλειστικά από τις υπηρεσίες μακριά από διαδικασίες διαβούλευσης και συμμετοχής, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πραγματικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και για την εξυπηρέτηση των στόχων της βιώσιμης και ισόρροπης ανάπτυξης της περιοχής μας.
Σε ότι αφορά άλλες ουσιαστικές αρμοδιότητες, όπως Τουρισμός, Ακτοπλοϊκή Ενδοεπικοινωνία, Υγεία θεωρητικά ο Περιφερειάρχης τις διεκδικεί και μάλιστα σε πλείστα όσα Δελτία Τύπου, στα οποία μας παρουσιάζει τις επαφές του με διάφορες κυβερνητικούς παράγοντες, εμφανίζεται πλησίστιος υπέρ της αποκέντρωσης τους στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, ενώ παράλληλα προβάλλει σωστά το επιχείρημα της ταυτόχρονης αποκέντρωσης των αντίστοιχων πόρων, για να μπορέσουν αυτές να ασκηθούν. Και ενώ εξαγγέλει τα παραπάνω, την ίδια στιγμή στην πράξη δεν κάνει τίποτα για να ξεκινήσει έστω η διαδικασία αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων, αφού όχι μόνο δεν διεκδίκησε δυναμικά μέχρι σήμερα αυτά που ήδη προβλέπει ο νόμος, αλλά ούτε καν έθεσε στο περιφερειακό συμβούλιο το ανάλογο θέμα. Χαρακτηριστική περίπτωση η συζήτηση στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου στη Νάξο (Ιούλιος 2011) με θέμα τη Δημόσια Υγεία στα νησιά, όπου σε Ερώτηση μας, αν θα διεκδικήσουμε τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων της ΔΥΠΕ όπως προβλέπει ο ν. 3852/10, απάντησε: “είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;”
Από εκεί κι' έπειτα για την Ακτοπλοϊα κουβέντα (ούτε μια συνεδρίαση δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα), ενώ πιο αποκαλυπτική ήταν η στάση της απόλυτης σιωπής, όταν με το άρθρο 15 του ν. για τα αυθαίρετα, μια σειρά αρμοδιότητες της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης (έγκριση πειβαλλοντικών όρων σε τομείς της Γεωργίας-Κτηνοτροφίας και Αλιείας, Βιομηχανίας και Βιοτεχνίας, στην κατάρτιση και έγκριση του περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης των στερεών αποβλήτων κλπ.), επανήλθαν στη δικαιοδοσία του ΥΠΕΚΑ, αποδεικνύοντας βεβαίως πόσο οι κυβερνώντες πιστεύουν βαθιά στην Αυτοδιοίκηση. Τούτων δεδομένων το να υπερηφανεύεται η Περιφερειακή Αρχή ότι έχει επιτελέσει σημαντικό έργο, στο θέμα των περιβαλλοντικών υποδομών, εκτιμούμε ότι είναι υπερβολή, γιατί δεν αρκεί το θετικό αλλά μικρό πιλοτικό έργο της διαχείρισης των σκουπιδιών της Χάλκης και της Ανάφης, όταν μεγάλα νησιά εξακολουθούν και αντιμετωπίζουν ακόμα πρόβλημα χωροθέτησης των ΧΥΤΥ και επίκεινται τα ευρωπαϊκά πρόστιμα, όπως δεν αρκεί το επίσης θετικό έργο με πρωτοβουλία του Αντιπεριφερειάρχη κ. Μακρυωνίτη για δημιουργία μονάδων διάθεσης και παραγωγής πόσιμου νερού, όταν ακόμα σε πολλά νησιά υπάρχει τεράστιο πρόβλημα έλλειψης νερού που ακριβοπληρώνεται (10-11 € το κυβικό) στις εταιρείες των υδροφόρων πλοίων ή που το τελευταίο διάστημα αρχίζει να ανατίθεται η διαχείριση του στην ΕΥΔΑΠ Νήσων, μέσω της οποίας ορατός είναι ο κίνδυνος το πρώτο δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, το νερό, να περάσει σε ιδιωτικά χέρια. Αντίστοιχες σοβαρές καθυστερήσεις παρατηρούνται και στον τομέα των λυμάτων, όπου ακόμα σε πολλά νησιά τα έργα διαχείρισης τους, ή δεν έχουν καν ξεκινήσει ή βρίσκονται σε ημιτελές στάδιο.
Σε ότι αφορά τους πόρους ή διαφορετικά τα Οικονομικά της Αυτοδιοίκησης. Όταν θέλεις να υπάρχει Αυτοδιοίκηση με αυτοτέλεια και αυτοδυναμία και όχι συνέχιση της εξάρτησης της από το κεντρικό κράτος, βασικό εργαλείο είναι προφανώς οι πόροι. Και εδώ ο Καλλικράτης όχι απλώς δεν αποτέλεσε τομή, αλλά ακριβώς γι' αυτό έγινε. Πέραν των περικοπών που αποφασίστηκαν στα πλαίσια του μνημονίου (3 δις € από θεσμοθετημένους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης ως το 2013), μέσω Καλλικράτη ελέγχονται απόλυτα και οι πενιχροί πόροι που αποδίδονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Έτσι αντί για μια μεγάλη ριζική μεταρρυθμιστική τομή του δημοσιονομικού συστήματος, με στόχο την ανακατανομή του συνόλου των φορολογικών εσόδων υπέρ της Αυτοδιοίκησης και των δύο βαθμών με κριτήρια αναπτυξιακά, κοινωνικά, πληθυσμιακά, γεωγραφικά κλπ, έχουμε την “απόδοση” στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση του 2,4% της φορολογίας εισοδήματος των φυσικών και νομικών προσώπων και του 4% του ΦΠΑ, ποσά που καταλήγουν η Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας να διαχειρίζεται το 3,3 % του ΑΕΠ έναντι του 11,50 % που είναι ο μέσος όρος στην Ε.Ε, ενώ χαρακτηριστικά στη Δανία διαχειρίζεται το 70% των φορολογικών εσόδων.
Ο Περιφερειάρχης αλλά και όλοι οι κομματικοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ποτέ δεν είδαν την Αυτοδιοίκηση ως θεσμό οικονομικά αυτοδύναμο και διοικητικά αυτοτελή. Γι' αυτό άλλωστε και δεν διεκδίκησαν με μια τέτοια οπτική το ζήτημα των πόρων, ούτε κατά την προεργασία του Καλλικράτη, ούτε βέβαια και σήμερα γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτό θα σήμαινε ρήξη με τις πολιτικές του μνημονίου, ουσιαστική ρήξη με το συγκεντρωτικό κράτος και τις κομματικές εξαρτήσεις. Κατά συνέπεια οι εκ των υστέρων υποκριτικές φωνές περί αναντιστοιχίας αρμοδιοτήτων και πόρων, μόνο ως φάρσα μπορεί να ακούγεται, για να δικαιολογούμε και τη στάση μας, γιατί σε τελευταία ανάλυση, δεν θα έπρεπε απλώς να διεκδικούμε, αλλά να απαιτούμε....
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα που θεωρούμε κορυφαίο, είναι το τεράστιο έλλειμμα συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου και ειδικότερα η στάση του Περιφερειάρχη, απέναντι στο συμβούλιο συνολικά, αλλά και απέναντι στις παρατάξεις της μειοψηφίας και αυτό ανεξάρτητα από τις όποιες ευθύνες της κάθε παράταξης ξεχωριστά. Από την αρχή υιοθέτησε μια στάση συγκεντρωτική και αλαζονική (ίσως υπερτίμησε το ποσοστό της απευθείας εκλογής του) και δεν έδειξε ποτέ διάθεση συνεννόησης σε κανένα ζήτημα. Χαρακτηριστική ήταν η στάση του από την αρχή, την ημέρα της Ορκωμοσίας, όταν παρά τη θέληση του αναγκάστηκε να δεχθεί την εθιμοτυπική τοποθέτηση και των επικεφαλής των παρατάξεων.
Από εκεί κι' έπειτα άρχισε μια λογική ασφυκτικής χρονικής πίεσης στις τοποθετήσεις, τέτοια που ουδέποτε προσωπικά είχα νοιώσει στα οκτώ (8) προηγούμενα χρόνια της θητείας μου ως νομαρχιακός σύμβουλος και επικεφαλής παράταξης. Με την κατά πλειοψηφία ψήφιση του Κανονισμού μετά από πολύμηνη καθυστέρηση, καθιερώθηκε ένας μικρός χρόνος (5 λεπτών) για τους επικεφαλής των παρατάξεων, αφήνοντας βεβαίως για τον εαυτό του απεριόριστο χρόνο και απεριόριστη δυνατότητα παρεμβάσεων σε οποιαδήποτε φάση και στιγμή της συνεδρίασης. Αλλά το πιο ουσιαστικό, βεβαίως δεν είναι ο χρόνος, αλλά η διαρκής συμπεριφορά και στάση απαξίωσης όλων των παρατάξεων της μειοψηφίας, που ούτε ρωτώνται, ούτε τους δίνεται η δυνατότητα να συμβάλλουν και ως φαίνεται σε τελευταία ανάλυση ούτε ενδιαφέρουν τον Περιφερειάρχη, θεωρώντας όλες τις άλλες απόψεις, εκ των προτέρων άχρηστες και χάσιμο χρόνου την όποια διαβούλευση.
Ο Περιφερειάρχης, ομολογουμένως δραστήριος – και αυτό δεν είναι ειρωνική εκτίμηση – συναντά κατ' επανάληψη τον Επίτροπο Περιφερειακής Πολιτικής, τους αρμόδιους υπουργούς, ανώτερα στελέχη της Διοίκησης, συμμετέχει στην Επιτροπή Περιφερειών της Βουλής κλπ. και πηγαίνει εκεί αυτάρκης με τις δικές του απόψεις. Ενημερώνει για αυτές τις συναντήσεις, αραιά και που το σώμα του περιφερειακού συμβουλίου, χωρίς να υπάρχει δικαίωμα αντίλογου, ούτε καν ερωτήσεων, για να μην χάσουμε χρόνο.....μιας και τα θέματα είναι πολλά και δεν προλαβαίνουμε.....Απεχθάνεται τη συλλογική διεκδίκηση προς την κυβέρνηση και τα κυβερνητικά όργανα, ενώ ακόμα και το δικαίωμα των παρατάξεων να θέτουν θέματα εκτός ημερήσιας διάταξης, να καταθέτουν Ψηφίσματα και να διεκδικούν απαντήσεις σε Ερωτήσεις-Επερωτήσεις διαφόρων θεμάτων που απασχολούν είτε την Περιφέρεια ως σύνολο, είτε επί μέρους νησιά, αντιμετωπίστηκαν μέσω της κατά πλειοψηφία ψήφισης του Κανονισμού, στην εξώθηση τους στο τέλος της συνεδρίασης, δηλαδή στην εκ των πραγμάτων υποβάθμιση τους, αφού μετά από πολύωρες συνεδριάσεις, η κατάσταση του συμβουλίου είναι διαλυτική. Η πρόταση μας για διήμερες συνεδριάσεις, όπως γίνεται σε άλλες νησιωτικές περιοχές (Ιόνια), απορρίφθηκε, με υπαρκτά αλλά στην ουσία αβάσιμα επιχειρήματα, αφού η απαρτία υπολογίζεται με την έναρξη και στη συνέχεια διατηρείται. Είναι τόση η απέχθεια του Περιφερειάρχη με τις συλλογικές αποφάσεις, αφού ακόμα και τη διαμαρτυρία κατά της αύξησης των συντελεστών του ΦΠΑ, θέλησε να την κάνει με προσωπική του δήλωση και όχι με απόφαση του συλλογικού οργάνου (περιφερειακού συμβουλίου), που είχε συνεδριάσει ακριβώς την προηγούμενη μέρα, προφανώς για να καρπωθεί μόνος τη δόξα και την προβολή στα MME. Έτσι, ο χαρακτηρισμός μας ότι ο κ. Μαχαιρίδης συμπεριφέρεται ως διορισμένος και όχι ως εκλεγμένος Περιφερειάρχης, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αφού χρησιμοποιεί το περιφερειακό συμβούλιο, όχι ως συλλογικό όργανο διαβούλευσης και επεξεργασίας θέσεων και στρατηγικής, αλλά ως όργανο εφαρμογής προειλημμένων αποφάσεων και μάλιστα όχι συνολικά της πλειοψηφίας.
Από την πλευρά μας, στη διάρκεια αυτής της χρονιάς, τοποθετηθήκαμε σε μια σειρά ζητήματα που έχουν άμεση σχέση τόσο με τις αναπτυξιακές προοπτικές της Περιφέρειας, όσο και με την καθημερινή διαβίωση των συμπολιτών μας και ζητήσαμε από την Περιφερειακή Αρχή να πάρει συγκεκριμένη θέση, τις περισσότερες φορές χωρίς αποτέλεσμα. Αναδείξαμε τα πιο κάτω θέματα, είτε με προτάσεις Ψηφισμάτων, είτε με Ερωτήσεις – Επερωτήσεις, είτε με Ανακοινώσεις και Υπομνήματα, είτε με τη συμμετοχή μας σε κινητοποιήσεις, είτε με συναντήσεις με τοπικούς κοινωνικούς φορείς κλπ.. Προσπαθήσαμε η διεκδίκηση λύσεων στα ζητήματα αυτά να ξεφύγουν από τα πλαίσια παραταξιακών διεκδικήσεων και να γίνουν συλλογικές αποφάσεις, όμως δεν υπήρξε διάθεση ούτε από την πλειοψηφία κυρίως, αλλά ούτε φυσικά από τις άλλες παρατάξεις, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων
Τα ζητήματα αυτά, μεταξύ άλλων, είναι:
Αναπτυξιακός νόμος, ενδεχόμενη κατάργηση μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ, στήριξη της δημόσιας Υγείας στο νησιωτικό χώρο, συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων, ανάκληση της μεταφοράς των νοσοκομείων της Ρόδου και της Σύρου καθώς και των υπαγόμενων σε αυτά Κέντρων Υγείας από τη ζώνη Γ' στη ζώνη Β', αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ από 1/1/2011, στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής και κυρίως της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, αποφάσεις της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων για ξεπούλημα μεγάλων εκτάσεων ανάμεσα τους και το Πρασονήσι της Ρόδου, αντίδραση στις αυξήσεις των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων από 1/4/2011 και ανάδειξη του μεταφορικού ισοδύναμου, αρτιότητα στις περιοχές Νatura και χωροταξικός σχεδιασμός, καταγγελία των επιλεκτικών προσκλήσεων στη Σύσκεψη με τον πρωθυπουργό στη Σύρο το Μάρτιο του 2011, καταγγελία της βίαιης επίθεσης των ΜΑΤ ενάντια στο Συριανό λαό και τη νεολαία.
Ανάδειξη των προτάσεων μας για ένα άμεσο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας. Τουρισμός με έμφαση στην ποιοτική αναβάθμιση και στις εναλλακτικές μορφές, όχι στο χωροταξικό για τις ιχθυοκαλλιέργειες και στήριξη της παράκτιας αλιείας, τόνωση των αλιευτικών αποθεμάτων και απαγόρευση στις μηχανότρατες για αλίευση κοντύτερα από 1 ½ μίλι από τις ακτές, αδιαπραγμάτευτος στόχος η ανέλκυση του Sea Diamond, στήριξη του ναυπηγείου Νεωρίου Σύρου, όχι στην κατάργηση των ΔΟΥ εκτός Σύρου και Ρόδου, κίνδυνος μείωσης του ΕΣΠΑ στο 50% λόγω κατάργησης της εθνικής συμμετοχής, αλλαγές του εφαρμοστικού νόμου που θίγουν βάναυσα τις ακτές και τις παραλίες του νησιωτικού μας χώρου (αύξηση συντελεστών δόμησης στα 4 στρέμματα, παραχώρηση σε ιδιώτες της ζώνης αιγιαλού και παραλίας για 50 χρόνια), σύνθετη τουριστική κατοικία, διατήρηση των θέσεων εργασίας στην S&B καθώς και τήρηση των δεσμεύσεων της για την ασφαλή διάθεση των στερεών αποβλήτων, αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, μεταφορά έγκρισης περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων και περιβαλλοντικών όρων στο ΥΠΕΚΑ, προτάσεις για ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων και συμβολή της Περιφέρειας σε οξυμένα προβλήματα πολλών νησιών, Ψήφισμα κατά των νέων φόρων (χαράτσια), πρωτοβουλία για δημιουργία Ακτοπλοϊκού Φορέα με συμμετοχή του Δημοσίου και της Αυτοδιοίκησης, διεκδίκηση ναυπήγησης πλοίων στο ναυπηγείο του Νεωρίου, άρνηση πληρωμής χαρατσιών μέσω ΔΕΗ -συνεργασία με το ΡΟΔΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, λουκέτο στις υπηρεσίες της Περιφέρειας για εξαίρεση μας από το νόμο κατάργησης των κενών οργανικών θέσεων, αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) χωρίς υπερμεγέθη αιολικά πάρκα, εκλογή Περιφερειακού Συμπαραστάτη του Πολίτη με σεβασμό στο θεσμό, διοικητικές αλλαγές στην Περιφέρεια (αυτοτέλεια των δύο πρώην Νομαρχιών, Επαρχεία), Συμμετοχικός Προϋπολογισμός, παραίτηση του Διοικητή του νοσοκομείου Ρόδου, σύσταση Υγειονομικών Επιτροπών Αναπηρίας και στις έδρες των Περιφερειακών Ενοτήτων εκτός Σύρου και Ρόδου.
Τελειώνοντας, θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι το επιχείρημα του κ. Μαχαιρίδη και της Περιφερειακής Αρχής ότι, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με θέματα που άπτονται της κεντρικής πολιτικής σκηνής που δεν αφορούν δήθεν και την Περιφέρεια, είναι όχι μόνο έωλο αλλά και άκρως παραπλανητικό. Διότι δεν μπορεί να μην μας αφορούν οι δραματικές επιπτώσεις στο εισόδημα, στην απασχόληση, στις κοινωνικές κατακτήσεις, στο περιβάλλον, όπως διαμορφώθηκαν με τις πολιτικές του μνημονίου και το καταιγιστικό νομοθετικό πλαίσιο που ακολούθησε. Δεν μπορεί να μην μας αφορούν σοβαρά ζητήματα παιδείας όπως η κατάργηση ή συγχώνευση σχολικών μονάδων, όταν τουλάχιστον τα νομαρχιακά συμβούλια είχαν καθοριστικό λόγο, λόγω των τοπικών ιδιαιτεροτήτων.
Δεν μπορεί να μην μας αφορά η διαφαινόμενη εκποίηση περιοχών εξαιρετικού φυσικού κάλλους, όπως το Πρασσονήσι της Ρόδου, αλλά και άλλα φιλέτα στα νησιά μας και μάλιστα με διαδικασίες fast track; Δεν μπορεί να μην μας αφορά η πολιτική για τη σύνθετη τουριστική κατοικία ή άλλες χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις που καθορίζουν το περιβάλλον των νησιών μας.
3/2/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου